- SICLUS
- SICLUSHebr. Shekel, nummus apud Hebraeos argenteus frequens, duplex erat, Siclus Regius, seu communis, quem laicum vocavit Pagninus, et Siclus Sacer seu Sanctuarii, quorum hie τετράδραχμος ille δίδραχμος, fuit. Siclo Sanctuarii communiter insculpta erat ab una parte urna mannae, vel, ut alii volunt, thuribulum Aaronis, cum inscriptione Sheckel Israel: ab altera parte cusa erat virga Aaronis florens, cum verbis, Ieruschalaim hakkedoscha. At postquam Messias incarnatus est, Iudaei conversi ad fidem, faciem Sicli mutantes, in una eius parte expresserunt Christi imaginem, cum literis Gap desc: Hebrew in ore illius et lit. in apice, quae tres literae nomen Iesu efficiebant. In altera parte nihil sculptum habuerunt, praeter verba, quae Latine sic habent: Messias Rex vempt in pace et lux de homine facta est vita: In quibusdam Siclis et inscriptio reperitur, quae sic Latine habet, Deus homo est factus. Usus autem Sicli Sanctuarii erat, in rebus ad sacra pertinentibus: et tales 30. illi argentei (nam Siclos et αργυροῦς seu argenteos, idem sonare notum) quibus Dominum nostrum Iudas prodidit, quibusdam fuisse videntur. Alter, nempe Siclus Regius, tempore Davidis ac Salomonis, habebat insculptam turrim, inter Gap desc: Hebrew et Gap desc: Hebrew, ac infra Gap desc: Hebrew, sic ut tota inscriptio haec verba contineret, Ierusalem Urbs Sanctitatis, ab una parte: ab alteta verba haec, David Rex, et silius eius alomon Rex: eratque in communi vita ustatus. Porro, in minores quoque nummos Siclum divisum fuisse, hinc colligimus, quod Exod. c. 30. v. 13. dimidii Sicli: Nehemiae c. 10. v. 32. trientis Sicli: 1. Sam. c. 9. v. 8. quadrantis Sicli, mentionem fieri videmus. Vide Th. Godwynum de Ritihus Hebr. l. 6. lc. 10. et Waserum de nummis Hebroeorum. Aliquando Siclum dictum esse Staterem, discimus ex Matth. c. 17. v. 27. ubi CHRISTUS ad Petrum, Profectus, inquit, ad mare, mitte hamum, et eum piscem, qui ascenderit primus, tolle: et apertô ore eius invenies Staterem: acceptum illum da eis pro me et te. Erat vero et Siclus aureus, quem Darico Iosephus comparat, quum quando Moses dicit auream acerram decem Siclis aestimatam, Levit. c. 7. v. 14. eam ipse Δαρεικοὺς δέκα δυναμένην, i. e. Daricos decem valentem, pronuntiat. Unde Siclum auri apud Hebraeos didrachmum fuisse, et viginti drachmas Atticas effecisse, patet: id enim pondus ac pretium Darici. Vide Ioh. Frider. Gronovium de Pecunia vet. l. 3. c. 7. Sed et Siclus argenti, monetae Germanicae nomen, occurrit in AnnalibusFrancorum Fuldeusibus A. C. 850. Unus modius de frumento Moguntiaci vendebatur 10. siclis argenti: contracte ex Latino. Licilicus, uti legitur in Glossis antiquis MS. Germanice Sichel. item Anglice, apud Egbertum in Dialogo de Eccl. Institut. p. 98. laudatum Car. du Fresne, qui Siclum huiusmodi valuisse duobus argenteis seu denariis, adnotat. Coeterum, in Musaeo Kircheriano Romae, Siclum Hebraeorum geminum, unum cum urna, et lit. F. in medio (significante siclum integrum) atque virgâ Aaronis et Inser. Schekel etc. alterum literam F. non habentem, sed eius locô Gap desc: Hebrew. h. e. Schekel David, asservari, refert, Georg. de Sepibus in Descript. illius p. 48. Vide quoque supra Semisiclus.
Hofmann J. Lexicon universale. 1698.